Kako se razvijala muzička kultura u Goraždu (Foto: Screenshot)
Prije tačno pola stoljeća u Goraždu je osnovan Gradski muzički centar, 8. septembra 1973.godine.
Tada je održana osnivačka skupština i usvojen statut koji je radio poznati kompozitor profesor Avdo Smailović, jedan od bh velikana na području muzike. Po njemu danas nosi ime i Osnovna muzička škola u Goraždu. U njenom ljetopisu je zapisano da je Avdo Smailović doprinio razvoju muzičke kulture u ovom gradu, jer je i statut Gradskog muzičkog centra predvidio osnivanje muzičke škole.
“GMC je zaista od samog početka postizao sve bolje rezultate i brzim tempom širio svoju aktivnost, a zahvaljujući tome došlo je do formiranja raznih sekcija i tečajeva u oblasti muzičke kulture i povećanja broja aktivnih članova”, piše između ostalog u ljetopisu škole.
Malo toga je zapisano o Gradskom muzičkom centru, tek da su kulturne potrebe Goražda radi većeg širenja muzičke kulture nalagale njegovo osnivanje i da je bio samostalna kulturna institucija.
Brojne sekcije
“Izvršni odbor SO Goražde 8.9.1973 godine dao je zeleno svjetlo osnivačkoj skupštini GMC-a. Prve probe gradskog orkestra bile su u prostorijama Vatrogasnog doma, kasnije u Radničkom domu pa u OŠ “Nikola Tesla”, bivša bolnica”, zapisala je u jednom od svojih radova profesorica Vanesa Sijerčić-Poturović, profesorica teoretsko-muzičkih predmeta čije je porijeklo iz Goražda.
“Gradski muzički centar 1975.godine dobiva stručnog rukovodioca Andriju Njerša i od tada se razvija široka aktivnost na prostorima BIH i bivše Jugoslavije. Zabilježeno je niz vrlo uspješnih nastupa svih sekcija GMC-a za koje su dobivene mnoga priznanja i nagrade. Predsjednici su bili Mustafa Bijedić, Veljo Lasica, Safet Džemidžić, Sead Kuljuh, Muhamed Hadžijahić-Sirćo”, piše Vanesa.
Gradski muzički centar imao je brojne sekcije, tako je gradski duvački orkestar brojao od 25 do 40 članova, gradski mješoviti hor do 80 članova, a djelovao je i Omladinski ženski hor čiji su dirigenti bili Jadranka Vlaški, Ognjen Bomoštar i Samir Obarčanin. Veliki plesni orkestar vodili su Andrija Njerš i Josip Jurić -Pepi, a vođa Muškog okteta bio je Samir Obarčanin koji je ujedno vodio i ansambl Iskra 8. Na čelu Duvačkog orkestra bio je Andrija Njerš.
Kao najmasovniji oblik okupljanja i širenja muzičke kulture nestao je u vihoru rata 1992, a Edib Cuplov, jedan od nekadašnjih članova, podijelio je sa nama galeriju fotografija brojnih nastupa GMC-a. Sa nostalgijom se sjeća nastupa sa kolegama iz orkestra.
Nostalgična sjećanja
“Ja sam počeo svirati sa nepunih 17 godina, prvo hornu sa Samirom Obračaninom -Tifom, pa prešao na trubu. Taj duvački orkestar je potekao iz vatrogasnog društva i iz GMC je nastalo mnogo sekcija, u konačnici i muzička škola. Moja sjećanja su fantastična, bilo je to drugačije vrijeme, nije se išlo za parama. Obišli smo brojne zemlje i gradove, nema gdje nismo nastupali. Svakog 1.maja za uranak smo svirali tzv. Budnicu. Kakvih je sve nastupa bilo… svirali smo u Plužinama pred Titom, tad je poslao svoj lični autobus po nas. Neki iz orkestra su još uvijek tu, ima i onih koji su poginuli, dosta raje je bilo, dobre raje”, prisjetio se Cuplov.
Gradskog muzičkog centra više nema, prostor u kojem su nekada djelovali koristi Muzički vokalno instrumentalni sastav Behar, a posljednji nastup dio članova Duvačkog orchestra imao je na Dan oslobođenja Goražda 18.septembra 1992.godine.
“To je bio naš zadnji nastup, kada je oslobođeno Goražde. Poslije je bilo pokušaja da se opet okupimo, nije uspjelo, duga je to priča”, kaže Cuplov.
Ipak nostalgičari u Goraždu pamte nastupe članova Gradskog muzičkog centra. Nermin Hadžimešić je na društvenim mrežama podijelio fotografiju sa jednog od nastupa.
“Goraždanska pleh muzika! Kada su osnovani u sklopu vatrogasnog društva, te davne poslijeratne godine, niko nije mogao ni slutiti da će Duvački orkestar aktivno djelovati gotovo pola vijeka. Popularna limena glazba, kako je zovu u gradu, a koja se danas pokušava obnoviti u okviru gradskog muzičkog centra i muzičkog društva, koji nastavljaju tradiciju okupljanja mladih i njihovog muzičkog obrazovanja na instrumentima i horskom pjevanju. Moj djed je na slici prvi sa lijeve strane. Ahmet Hadžiahmetović – Ahmica. Polazak na turneju, sa drugovima. Prepoznaće se mnogi, a vi napišite koga znate” napisao je Hadžimešić.
Puno je simbolike u ovom mjesecu koja se vezuje za nekadašnji Gradski muzički centar. Osim što je svoj rad počeo i završio u septembru, iz centra je potekla ideja o osnivanju Osnovne muzičke škole što se desilo 15.septembra 1976. godine. Generacije i talentovani učenici su se smjenjivali, vrijeme prolazilo, škola rasla i još uvijek djeluje.
