Slučajno ili ne, istog dana – u četvrtak, 21. marta – kada je Evropsko vijeće u Bruxellesu Bosnu i Hercegovinu počastilo zelenim svjetlom za otvaranje pristupnih pregovora, u Tuzli je javnosti predstavljeno Udruženje građana Tuzlanski akademski klub. Početkom prošle jeseni je sazrela dugo osmišljavana ideja 22-člane grupe inicijatora, pripadnika ovdašnje akademske zajednice, uglednih privrednika i javnih radnika. Otad je prošlo gotovo pola godine, koliko je trebalo da se, u lavirintu naših obilno birokratizovanih puteva i puteljaka, svim (ne)potrebnim papirima pokrije džombast hod od ideje do njenog ozakonjenog i javno verifikovanog obnarodovanja.
Još jedna, dodatna slučajnost je obojila ovaj događaj: istog dana kada smo, kao država, napravili krupan, vjeruje se istorijski korak ka Evropi, naša fudbalska reprezentacija se udaljila od Evrope, opet neslavno okončavši, ovog puta kvalifikacije za junsko-julsku smotru najboljih selekcija u Njemačkoj. U istom danu smo dobili tu, neveselu, ali i dvije mnogo važnije vijesti, s pozitivnim predznakom, plus obrise nade i optimizma.
No, da se vratim Tuzlanskom akademskom klubu (TAK). Jedan od najupornijih inicijatora, čovjek oko koga se očas okupio krug istomislećih, jedan od najuspješnijih rektora u poluvjekovnoj istoriji Univerziteta u Tuzli, eks-predsjednik Rektorske konferencije Jugoslavije, prof. dr. Sadik Latifagić, bio je najistrajniji u onom putovanju od ideje o TAK-u do njene realizacije. Okupio je iskusne i mlađe ljude iz akademske zajednice, iz ostalih intelektualnih slojeva i iz reda uvaženih društvenih ličnosti i stvar doveo do kraja. Pridružila su mu se imena, koja su odavno preskočila lokalne granice: akademik prof. dr. Enver Mandžić, mr. Selim Bešlagić, ratni i poratni čelnik Tuzle, prof. dr. Izudin Kapetanović, bivši tuzlanski rektor, federalni premijer i direktor Fabrike soli, prof. dr. Harun Brkić, nadaleko priznat neurohirurg, prof. dr. Fadil Nadarević, ugledni energetski ekspert i bivši direktor Termoelektrane Tuzla, prof. dr. Željko Rička, poznati ekonomski ekspert, univerzitetski profesori Amra Bratovčić i Franc Andrejaš, prof. dr. Elvir Ferizović, mr. Meho Bajrić, ratni šef tuzlanske policije i jedan od organizatora odbrane Tuzle od agresije, mr. Mehmed Žilić, čelnik tuzlanske odbrane u ratu i izaratni ministar unutrašnjih poslova Federacije BiH, prof. dr. Adi Rifatbegović, poznati hirurg, Marko Divković, doajen tuzlanskog novinarstva i predsjednik Udruženja novinara BiH, Safet Husanović, ratni armijski rukovodilac i bivši pomoćnik gradonačelnika Tuzle, mr. Kenan Idrizović, IT ekspert…
Iako na vrijeme i masovno pozvani, lokalni (i drugi) mediji uredno su ignorisali predstavljanje TAK-a. Valjda zato što to nije nikakav incident ili što su imali pametnijeg posla. Zato je saopštenjem, objavljenim u dva-tri medija, javnost ipak informisana o ciljevima TAK-a: da okupi obrazovane, iskusne, moralne ličnosti iz svih sfera društvenih i prirodnih nauka, spremne da svoje znanje, iskustvo i energiju stave u funkciju promjena društvenih (ne)prilika, što će se pokušati kreiranjem autoritativnih i stručnih prijedloga i razvojnih projekata, mobilizacijom javnosti i promocijom dijaloga. U prvom redu, o rješavanju ključnih problema u Tuzli i Tuzlanskom kantonu – u obrazovanju, zdravstvu, energetskim prilikama, cestovno-željezničkoj izolaciji i ekološkoj oblasti.
Jedan od motiva za rađanje TAK-a je alarmantna nesigurnost i nemir građana i osjećaj nespokojstva i besperspektivnosti kod dobrog broja njih. Više nego dovoljno za to da TAK u prvi plan ističe da je na strani istine, jer “ne možemo šutjeti i nijemo posmatrati šta se dešava i kako društvo nazaduje i propada, a korupcija, organizovani kriminal i samovolja otuđenih centara moći urušavaju skupo, krvlju plaćenu slobodu i državu”.
Protiveći se čekanju da nam neko drugi riješi probleme, TAK ne pristaje na indiferentnost i ponašanje u stilu sve-mi-ravno-do-mora. Iskusni, vrhunski obrazovani, ugledni i profesionalno ostvareni, ljudi u TAK-u žele ponuditi odgovore – i činiće to na redovnim javnim stručnim sesijama u Tuzli – na ono što onečišćava našu društvenu klimu, na vladajuću akademsku letargiju, čak intelektualnu žabokrečinu, pasivnost i podložnost akademsko-intelektualne većine mirenju, ako ne i indirektnoj proizvodnji kriznog stanja, te da, bez iluzija o donkihotovskoj borbi sa vjetrenjačama, žigošu onaj dio vlasti kojim dominiraju neznanje, nekompetentnost, kršenje zakona, forsiranje podobnosti i generalno potcjenjivanje znanja, stručnosti i inventivnosti.
Što je prvi čovjek TAK-a, prof. dr. Sadik Latifagić, uz naglasak da je to nestranačko udruženje i da nije opozicija nikome, osim problemima i njihovom nerješavanju, ovako sažeo:
– Naše opredjeljenje je demokratska sloboda pojedinca i njegovo stavljanje u fokus odgovornosti za sva društvena zbivanja. Interes nam je javna prezentacija svih odluka za koje se troši društveni novac. To mora biti dostupno svakom uhu i vidljivo svakom oku.
