Foto: federalna.ba
Stari grad Prusac uveliko je poznat po mnogo čemu, a najpoznatiji je upravo po Ajvaz-dedinoj stijeni i Ajvatovici, najvećem dovištu muslimana u Evropi i jednom od najstarijih u Bosni i Hercegovini. Danas donosimo drugu priču vezanu za Prusac, a ona govori o jednom od najstarijih Kur’ana na području naše države.
Smješten u srcu srednje Bosne, samo nekoliko kilometara udaljen od Donjeg Vakufa, nalazi se jedan od najstarijih gradova na ovim prostorima – Prusac. Stanovnici Prusca oduvijek su baštinili i poštovali tradiciju. Mnogo anegdota, pjesama i umjetnina prenijelo se na mlađe generacije s koljena na koljeno, a jedan poseban predmet koji je prenesen porodici Sijamija u Pruscu je Kur’an star oko 500 godina.
„Ovaj Kur’an pisan je otprilike polovinom 17. ili 18. stoljeća. Moj prapradedo Mula Mustafa Sijamija, koji je došao ovdje, pretpostavlja se da je kupio ovaj Kur’an pisan rukom gustuvanlije. Od tog perioda do sad je taj Kur’an kod nas“, priča Muhamed Sijamija.
Samo naselje Prusac osnovano pod turskim nazivom Akhisar, što znači “Bijeli Grad” ili “Biograd”. Za vrijeme osmanlijske vladavine Bosnom Prusac je jedno vrijeme bio kulturni i vjerski centar Bosanskog pašaluka, te se pretpostavlja da je u Pruscu nastalo bosansko pismo koje je koristilo arapske pismene znakove, ali je fonetski prilagođeno bosanskom govoru i izgovoru.
„Bila je tu medresa Hasana Kjafije Pruščaka i Mustafe Pruščaka. Čak je bila i visoka škola Darul-Hadis kod Kjafijine medrese na Srtu i tu je bila ta prepisivačka škola. Tako se s koljena koljeno ljubomorno čuvalo i ostavljalo. Onaj ko je bio maksimalno trezven sačuvao je to i prenosio s koljena na koljeno“, ističe Sakib ef. Began.
Kako Prusac tako i njegovi stanovnici ponosno čuvaju i trgaju od zaborava tradiciju protkanu prošlošću. Bedemi tvrđave ojačali su i tamošnje stanovnike da, bez obzira na sve, čuvaju tradiciju koju su im ostavili njihovi preci.
